Marcus Helbig i Lars Geipel stanowili duet sędziowski od 1993 do 2021 roku, prowadząc razem ponad 600 meczów dla Niemieckiego Związku Piłki Ręcznej oraz ponad 250 spotkań na arenie międzynarodowej. Ostatnim ich wspólnym wydarzeniem było spotkanie o 3. miejsce podczas Mistrzostw Europy 2020 w Sztokholmie. Na wiosnę 2020 roku Helbig zachorował poważnie.
Lars Geipel wspomina: „Pamiętam dokładnie dzień sprzed 33 lat, gdy stałem przed twoim mieszkaniem, by zabrać cię na nasz pierwszy wspólny mecz piłki ręcznej. Ty byłeś już wtedy zdecydowanie za wcześnie w hali sportowej, gdzie nie mogliśmy wejść, bo brakowało woźnego. Teraz znowu odszedłeś za wcześnie, choć tym razem nie wiem dokąd. Moja babcia powiedziałaby, że do nieba.”
Geipel podkreśla, jak bardzo odczuwa stratę partnera: „Boli mnie nie mieć cię przy sobie, tak jak przez ostatnie 33 lata. Nie ma już nikogo, do kogo mógłbym zaufaniem zwrócić się o radę w kwestiach sędziowskich. Nie ma nikogo, kto złościłby się, gdy się spóźniam. Nikt już nie powtarza mi jak mantrę: 'Otwórz oczy przy wyborze zawodu', gdy narzekam na 'specjalny urlop' z powodu ważnych wydarzeń sportowych.”
„Pisząc te słowa, płaczę jak bóbr. Choć teraz trudno w to uwierzyć, kiedyś znów będę się śmiał, myśląc o tobie. Będę pamiętał niesamowite mecze, które razem prowadziliśmy, ale także te gorsze chwile i ciszę podczas powrotów autem. Zapamiętam także wszystkie drobne i wielkie rzeczy poza boiskiem, które uczyniły naszą współpracę wyjątkową.”
W dniu kolejnej kolejki Bundesligi (rozpoczynającej się meczem Göppingen – Lipsk) sędziowie, delegaci, trenerzy oraz pozostały personel Niemieckiego Związku Piłki Ręcznej uczczą pamięć Marcusa Helbiga nosząc żałobne opaski. Pogrzeb odbędzie się w wąskim gronie zgodnie z wolą rodziny.
Geipel kończy swój wpis słowami: „Przeszliśmy razem przez wiele, świętowaliśmy sukcesy i doświadczyliśmy gorzkich chwil. Życie nas połączyło, a teraz śmierć nas rozdzieliła. Ale to, czego śmierć nie może rozdzielić, to moje uczucia i wspomnienia o tobie. Będę cię zawsze nosił w sercu i nigdy nie zapomnę.”
Źródło: www.bild.de