Życie i kariera
Javier García Cuesta urodził się w 1947 roku w Mieres. Swoją sportową drogę rozpoczął w Gijón, gdzie trenował pod okiem pioniera piłki ręcznej, José Antonio Roncero. Studiując ekonomię w Bilbao, wyróżniał się jako środkowy zawodnik La Salle, co zaowocowało transferem do Atlético de Madrid prowadzonego przez Juana de Dios Romána.
W latach 1968–1973 rozegrał 63 mecze w reprezentacji Hiszpanii, pełniąc funkcję kapitana. W 1971 roku, będąc jeszcze czynnym zawodnikiem, zdobył tytuł trenera narodowego na pierwszym miejscu w swojej promocji, jednocześnie kończąc studia na INEF (obecnie Cadyf). Ta edukacja umożliwiła mu pracę jako przygotowawca fizyczny w sekcji piłki nożnej Atlético de Madrid, gdzie od 1976 roku współpracował z Luisem Aragonésem.
Kariera trenerska i osiągnięcia
Po trzech latach powrócił do piłki ręcznej, obejmując stanowisko trenera reprezentacji Stanów Zjednoczonych, by zdobywać doświadczenie na arenie międzynarodowej. W 1987 roku objął stery w historycznym zespole Teki Santander, z którym zdobył pierwszy w historii klubu tytuł – Puchar Hiszpanii w 1989 roku.
Po tym sukcesie objął funkcję selekcjonera reprezentacji Hiszpanii, a następnie w sezonie 1993-94 powrócił na krótko do Teki, gdzie współpracował z takimi zawodnikami jak Talant Dujszebajew, Mijail Jakimowicz, Olsson, Luisón, Villaldea, Domínguez, Chechu Fernández, Jota Hombrados, Urdiales i Reñones. Choć ta druga kadencja była krótka i zakończyła się zwolnieniem w trakcie sezonu na rzecz Juliána Ruiza, do jego dorobku dołączył triumf w Pucharze Europy – największy sukces klubu i sportu klubowego w Kantabrii.
W dalszej części kariery prowadził także reprezentacje Portugalii, Brazylii oraz ponownie Stanów Zjednoczonych, gdzie spędził część swoich ostatnich lat, dzieląc życie między Gijón a USA.
Podsumowanie
Javier García Cuesta poświęcił 51 lat swojego życia sportowi, łącząc rolę zawodnika, trenera i przygotowawcy fizycznego. Sam siebie określał jako człowieka piłki ręcznej, choć przez pewien czas działał również w futbolu. Jego wkład w rozwój i promocję szczypiorniaka na wielu kontynentach pozostanie trwałym dziedzictwem.
Źródło: www.eldiariomontanes.es