Bohaterska walka w osłabieniu
Finałowe spotkanie obfitowało w dramatyczne momenty. Runar objął prowadzenie, Kolstad odrabiał straty, a intensywność meczu rosła z każdą minutą. Prawdziwa próba charakteru przyszła jednak, gdy zespół z Sandefjord musiał grać w podwójnym osłabieniu.
Najpierw z boiska wyleciał Christoffer Rambo, były zawodnik Dunkierki, ukarany czerwoną kartką za zbyt ostry faul w kluczowym momencie meczu. Kilka minut później do szatni musiał udać się również Sander Myklebust, który otrzymał definitywne wykluczenie po przekroczeniu limitu kar. Gra w osłabieniu dwóch zawodników w finale to scenariusz, który zazwyczaj kończy się porażką. Runar udowodnił jednak, że niemożliwe nie istnieje.
Dzięki heroicznej postawie w obronie i niezwykłej solidarności całego zespołu, Runar wytrzymał do końca regulaminowego czasu gry, a następnie przez całą dogrywkę. Żadna z drużyn nie zdołała przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę, mimo nieustannej presji ze strony Kolstad.
Myrhol spełnia trenerskie marzenie
W centrum tego historycznego sukcesu stoi Bjarte Myrhol. Były reprezentant Norwegii i wybitny środkowy rozgrywający pokazał się z doskonałej strony jako trener. Jego zimna krew na ławce, umiejętność zarządzania trudnymi momentami, motywujące przemówienia i trafne decyzje taktyczne – wszystko to złożyło się na prawdziwą baśń szkoleniowca, uwieńczoną pierwszym wielkim trofeum w karierze.
Syn legendy pisze własną historię
Ostatecznie o wyniku zadecydowały rzuty karne. I to właśnie w tym momencie historia wybrała symbolicznego bohatera. Alexander Løke Gautestad, zaledwie 18-letni zawodnik, stanął przed szansą na przesądzenie losów finału. Syn legendarnej Heidi Løke, ikony norweskiej żeńskiej piłki ręcznej, nie zadrżała mu ręka. Jego rzut był celny, przynosząc Runarowi upragniony puchar i wywołując eksplozję radości na trybunach.
To trofeum to coś więcej niż tylko kolejny tytuł. To symbol odporności, przekazywania tradycji z pokolenia na pokolenie oraz siły zespołu gotowego cierpieć razem dla wspólnego celu. Runar na trwałe zapisał się w historii norweskiej piłki ręcznej, stając się nową potęgą tego sportu w kraju fiordów.
Źródło: handnews.fr