Wyjątkowa atmosfera i relacje w Ereintza Aguaplast
Itziar Aldaburu, trenerka zespołu Ereintza Aguaplast, znalazła w klubie miejsce, w którym czuje się bardzo dobrze, szczególnie dzięki znakomitym relacjom z zawodnikami. Po wywiadzie Aldaburu żegnała się z zawodnikami, którzy rozmawiali ze sobą swobodnie, jak przyjaciele. To właśnie definiuje Ereintza Aguaplast – grupę przyjaciół grających w trzeciej kategorii piłki ręcznej, co sama trenerka określa jako osiągnięcie, które czasem trudno jej wytłumaczyć.
Sezon i wyzwania
Sezon rozpoczął się od remisu z drużyną Loyola, a następny mecz Ereintza rozegra w sobotę o godzinie 19:30 na stadionie Galtzaraborda przeciwko Anaitasunie. Mimo że liga zaczęła się nieco niepewnie, Aldaburu zapewnia, że zespół jest dobrze przygotowany. W składzie pojawiły się cztery nowe zawodniczki pierwszej linii, co wymaga czasu, aby zespół dobrze się zgrał i mógł grać na oczekiwanym poziomie.
Ograniczenia i siła zespołu
Trenerka zaznacza, że przygotowania do sezonu były krótkie, ponieważ liga ruszyła tydzień wcześniej niż zwykle, co utrudniło pracę zespołu. Mimo tych trudności wyjątkowy klimat w szatni pozwala drużynie funkcjonować. Aldaburu podkreśla, że wzajemne dobre relacje są kluczowe, a drużyna charakteryzuje się iskrą i radością, której nie można znaleźć nigdzie indziej. Zespół potrafi wymagać od siebie, ale robi to z głową, bez krzyków i złej atmosfery, co jest dla trenerki niezwykle ważne.
Styl gry i cele
Trenerka jest świadoma, że na tle innych drużyn nie mają indywidualności wybitnie lepszych od przeciwników. Ereintza musi bazować na grze zespołowej i kombinacjach, by skutecznie atakować. Kluczem do sukcesu jest wzajemne poznanie się zawodniczek, zrozumienie swoich mocnych i słabych stron, co według Aldaburu pozwoli osiągnąć lepszą formę w tym sezonie.
Głównym celem drużyny jest zajęcie miejsca w pierwszej piątce lub szóstce. W poprzednim sezonie zespół zajął ósme miejsce, zdobywając niewiele punktów poza własną halą, więc poprawa wyników na wyjazdach jest istotna dla realizacji założonego celu. Cele drużyny uległy zmianie – kiedy trenerka zaczynała pracę, myślano głównie o uniknięciu spadku, teraz natomiast planuje się walkę o wyższe lokaty. W przedsezonowym spotkaniu z zarządem ustalono jako cel piąte miejsce, do którego drużyna będzie dążyć poprzez ciężką pracę.
Pasja do piłki ręcznej i droga do trenerskiej kariery
Itziar Aldaburu przyznaje, że nie potrafi dokładnie określić, skąd wzięła się jej pasja do piłki ręcznej i chęć trenowania. Początkowo nie lubiła tego sportu, jednak zainspirował ją jeden z trenerów. Pomimo kontuzji w okresie juniorek, postanowiła spróbować pracy trenerskiej, prowadząc z koleżanką drużynę młodzików. Od tamtej pory zdobywała kolejne uprawnienia i obecnie z pełnym zaangażowaniem pracuje w Ereintza, za co jest bardzo wdzięczna klubowi.
Źródło: www.diariovasco.com